«Μεζές»: Η έντονη περιεκτικότητα του ούζου σε οινόπνευμα και η ιδιότυπη επιθετική του γεύση, επιζητούν και επιτάσσουν γεύσεις αντίθετες και ισοδύναμες. Η γευστική ισορροπία μεταξύ του ούζου και των μεζέδων επιτυγχάνεται σ’ ένα ακραίο σημείο έντασης, όπου το ξύδι και το αλάτι, με τα τουρσιά και τα παστά παίζουν τον κύριο ρόλο.

Παρόμοια αντίθεση επιτυγχάνεται με τα θαλασσινά και το χταπόδι, τα αλμυρά και «καυτερά» τυριά, με την ταραμοσαλάτα και την μελιτζανοσαλάτα, ακόμη και με άλλα, ηπιότερου ήθους προϊόντα, εφόσον ενισχύονται με ξύδι, τζατζίκι, σκορδαλιά ή πιπεριά.

Στο τραπέζι του ούζου δεν υπάρχουν πιατέλες που να ξεχειλίζουν. Οι μεζέδες είναι λίγοι και ανανεώσιμοι, αλλά η ποικιλία τους ικανοποιητική.

Βασικό ρόλο στην πόση του ούζου παίζει και ο ρυθμός του φαγητού, ο οποίος επιβάλλεται να είναι αργός, διακεκομμένος με μεγάλα διαστήματα παύσεων και με κινήσεις ράθυμες και διακριτικές.

«Μουχαμπέτι»: Την τούρκικη αυτή λέξη, χρησιμοποιούν οι παλαιοί Σερραίοι για την κουβέντα στο τραπέζι του ούζου.

Η ώρα του ούζου είναι ώρα συμμετοχής και μοιρασιάς, τόπος ακραίας συντροφικότητας. Οι συνδαιτυμόνες υπό την επήρεια του αλκοόλ αποκτούν μία διάθεση χαριέσσα και περιπαικτική που απελευθερώνει τις αισθήσεις και την διάθεση για ζεστή και ανθρώπινη επικοινωνία. Την ώρα του ούζου δεν «τίθενται» ούτε «αναπτύσσονται» θέματα, απλώς καταγράφονται γεγονότα και συνοψίζονται εμπειρίες με λόγο μικροπερίοδο και επιγραμματικό.

Ποτέ δεν απολαμβάνεις το ούζο κοιτώντας το ρολόι σου. Η πόση του ούζου απαιτεί μακρά διάρκεια και φυσικά «διαθεσιμότητα». Γι αυτό ακριβώς το ούζο αποτελεί το καλύτερο «αντίδοτο» στους αγχώδεις και ιδιαίτερα φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας. Αποκαθιστά, ουσιαστικά, την ανάγκη ανθρώπινης επαφής και επανατοποθετεί τον χρόνο στην πραγματική του διάσταση.

Το ούζο ήταν, είναι και θα είναι η «αντίσταση» του έλληνα στον στείρο ορθολογισμό της εποχής μας.

Νερό: Η θερμοκρασία κατανάλωσης του ούζου, όπως και όλων των αλκοολούχων με έντονο άρωμα, δεν πρέπει να είναι υψηλή. Για τον λόγο αυτό προστίθεται πάγος ή κρύο νερό για να του χαμηλώσει την θερμοκρασία.

Η προσθήκη νερού στο ούζο του προσδίδει το γαλακτώδες χαρακτηριστικό χρώμα που αποτελεί και μία από τις πλέον προσφιλείς ιδιαιτερότητές του. Όσο πιο «παχύ» είναι το «γαλάκτωμά» του τόσο πιο πλούσιο σε άρωμα και σε γεύση είναι το ούζο.

Η πλειονότητα, τουλάχιστον των Σερραίων καταναλωτών, συνηθίζει να πίνει το ούζο με νερό ή πάγο, υπάρχουν όμως και αρκετοί φανατικοί πότες του ούζου που το προτιμούν σκέτο χειμώνα – καλοκαίρι, θεωρώντας πως μόνον έτσι μπορούν να το απολαύσουν.

< Προηγούμενο		Επόμενο >