Η πόση του ούζου, μια μικρή τελετουργία

Εκτύπωση

Η πόση του ούζου, μια μικρή τελετουργίαΣ’ ένα κανονικό γεύμα επιτρέπονται οι αυτοσχεδιασμοί. Την ώρα όμως του ούζου ποτέ. Η απαρέγκλιτη τήρηση ορισμένων κανόνων εδώ είναι υποχρεωτική. Η φαινομενική χαλαρότητα και ελαφράδα, που χαρακτηρίζουν την παρέα του ούζου, δεν πρέπει ποτέ να παραπλανούν. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια μικρή τελετουργία, και οι άνθρωποι που συμμετέχουν σ’ αυτήν υποβάλλονται οικειοθελώς σε μία αυστηρή πειθαρχία.

Στο κυρίως γεύμα επιδιώκουμε να χορτάσουμε, αντίθετα με το ούζο παίζουμε (και ξέρουμε πόσο αυστηροί κανόνες ισχύουν στα παιχνίδια), ερεθίζουμε την όρεξη, παρατείνουμε τη διάρκειά της αποφεύγοντας πάση θυσία να χορτάσουμε. Η τελετουργία του ούζου έχει τόση σχέση με τον κορεσμό της πείνας, όση έχει η ερωτική πράξη με την τεκνοποιία.

Όταν το ούζο είναι αυτό που πρέπει (πλούσια σε συστατικά και άρωμα) έχει μια γεύση που διακρίνεται από ευχάριστη αλλά αδρή επιθετικότητα. Ένα τέτοιο ποτό συμβιβάζεται μόνον με αντίθετες αλλά εξίσου επιθετικές γεύσεις.

Η αντιπαράθεση των έντονων και πολλές φορές συγκρουόμενων γεύσεων εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να συνθέτει ένα κύριο γεύμα και γι’ αυτό υποστηρίζουμε πως η ώρα του ούζου επιβάλλει τους δικούς της κανόνες.