Η ιστορία της Πόλης των Σερρών

 

Η περιοχή των  Σερρών, καταλαμβάνοντας μία θέση ιδιαίτερα νευραλγική στο υπογάστριο των Βαλκανίων, αποτελούσε από τα αρχαία χρόνια ένα κομβικό σημείο οικονομικών και στρατηγικών προσανατολισμών μεγάλης σημασίας για τους κατοίκους της, καθώς και για τους κατά καιρούς επίδοξους  κατακτητές της. Ο πλούσιος και ιδιαίτερα παραγωγικός και προσοδοφόρος κάμπος της, τα χρυσοφόρα κοιτάσματα του Παγγαίου Όρους, τα ποτάμια της, η βατότητα των βουνών που την περιβάλλουν και οι σχετικά εύκολες προσβάσεις που εξασφάλιζε η εν γένει γεωγραφική της φυσιογνωμία προς την ανατολική, κεντρική και δυτική Μακεδονία και φυσικά προς την ενδοχώρα των Βαλκανίων, την ανέδειξαν ως ένα από τα βασικά «περάσματα» της βαλκανικής Χερσονήσου.

Πρώτη φορά εμφανίζεται στην ιστορία στις αρχές του 5ου αιώνα π.χ., την αναφέρει ο Ηρόδοτος με το όνομα Σίρις και τον εθνικό χαρακτηρισμό «Παιονική».

Το αρχαιότερο επιγραφικό μνημείο που διασώζει τη γραφή «Σιρραίων πόλις» είναι ρωμαϊκής εποχής και βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σερρών.

Κατά τον 5ο αιώνα μ.Χ. οι Σέρρες αναφέρονται σαν έδρα Επισκοπής και τον 6ο αιώνα είναι μία από τις σπουδαιότερες πόλεις της 7ης Επαρχίας του Βυζαντινού κράτους. Από τον 8ο αιώνα ο ρόλος των Σερρών στην ελληνική ιστορία γίνεται πρωταγωνιστικός και η πόλη θεωρείται η πιο επίσημη ανάμεσα στον Νέστο και τον Στρυμόνα. Οι βυζαντινοί συγγραφείς την αποκαλούν: «μέγα και θαυμαστόν άστυ», «ισχυράν, πλούσιαν, μεγίστην, αρίστην, μητρόπολιν, θεοφρούρητον» κ.λ.π.

You are here Αρχική